Neen, een indrukwekkend debuut is De Ronde van België helaas niet. Het laat ons wel kennismaken met de markante grafiek van Meneer Iou. Een nieuwe opstoot van patriottisme levert het album alleszins niet op.
In een jaar waarin het België-gevoel middels een mondiaal sportgebeuren naar nieuwe hoogten gestuwd wordt, is het niet onlogisch dat Blloan de keuze maakte om De Ronde van België, van de Brusselse debutant Meneer Iou, te vertalen. Tegelijkertijd lijkt het ons na het lezen van het album zowat de enige reden die de uitgever gehad kan hebben om deze miskleun ook aan het Vlaamse en Nederlandse publiek aan te bieden. Nochtans begonnen we met veel goede moed aan deze strip.
Grafisch ziet De Ronde van België er immers piekfijn uit. Meneer Iou tekent in een heel eigen stijl die ons sterk deed denken aan die van de Franse illustrator Sempé. Spaarzaam gebruikt Meneer Iou allerlei varianten op zwart, geel en rood (aangevuld met hier en daar een streepje blauw). Met de zachte tint wit die voor het papier gekozen werd, maken de tekeningen en kleuren van De Ronde van België een van de mooiere albums die de laatste maanden in de rekken lag.
Het opzet van dit album is een verkenning van het eigen land per fiets. Vanuit Brussel vertrekt Meneer Iou alleen of met vrienden op weg naar enkele specifieke Belgische plekken. Zo ontdekt hij Mechelen en Hasselt en vult hij die fietstochten aan met kleine anekdotes en gesprekken met zijn vrienden of een voorbijganger. Helaas blijft het allemaal wel erg vrijblijvend. De fietstochten zijn nergens een aanleiding voor een markante ontmoeting of het blootleggen van een verhaal over die plek. Telkens opnieuw raakt Meneer Iou een onderwerp aan, zonder er dieper op in te gaan. Zo ontbreekt de diepgang volledig in De Ronde van België. Het album blijft dan ook beperkt tot een wat toeristische rondrit met humor die te zacht is om herkend te worden als humor. Net voor die toeristische doeleinden is Meneer Iou’s tekenstijl dan weer ontoereikend. Hij is niet de auteur van de indrukwekkende natuurprenten of imposante kastelen. Zijn sterkte zit in de personages, maar die krijgen in dit album te weinig ruimte om zich echt te ontplooien.
Online lazen we in een reactie dat Meneer Iou vooral nood heeft aan een stevig scenario. Daar kunnen we ons helemaal bij aansluiten. Een auteur met gevoel voor spitse dialogen en al even spitse humor zou met Meneer Iou zonder twijfel een straffe strip kunnen maken. Als debuut is De Ronde van België dan ook dubbelzinnig. Enerzijds maken we kennis met een fijne nieuwe tekenaar, anderzijds vergooit die tekenaar de kans om een eerste strip te publiceren met een verhaal dat kant noch wal raakt en vooral goed is in het onopvallend zijn. We kijken dan ook met plezier uit naar een volgend album van Meneer Iou, dat hopelijk vooral erg veel verschilt van zijn debuut.
