Van 7 tot 16 november slaan De Centrale en de Handelsbeurs in Gent de handen in mekaar voor een nieuwe editie van Istanbul Ekspres, het festival dat de bonte smeltkroes van culturen en muzikale stijlen naar de stad voert. Op zich altijd al goed voor een eclectisch programma, maar naar aanleiding van ’50 jaar migratie’ voorzien van een extra insteek.
Het festival biedt een boeiende kijk in wat er zoal gaande is in Istanbul, de verbinding tussen Oost en West, en sinds eeuwen een plek waar culturen met vanzelfsprekend gemak naast elkaar bestaan en (vooral) ook leiden tot kleurrijke combinaties. De rijkdom aan stijlen, van traditionele muziek en moderne pop/rock, tot invloeden uit Balkanmuziek en jazz, is op zich al enorm, maar in Istanbul worden deze aparte stijlen nog veel meer dan elders met elkaar in contact gebracht. Dat zorgt ook nu weer voor een affiche met veel variatie, film en muziek, traditie en experiment, voor jong en oud.
Een eindeloze staalkaart
Bij de concerten die overhellen naar de traditionele muziek is er zo o.m. het Sultans Ensemble dat lichte klassiek uit de Ottomaanse periode brengt die vol aanstekelijke melodieën en bezwerende zangpartijen zit. Nog zo’n aparte insteek: Itrî & Bach, of hoe een Turkse componist uit het begin van de 18e eeuw wordt samengebracht met de Westerse J.S. Bach. Heel anders gaat het er dan weer aan toe bij Kolektif Istanbul (in de eclectische zone tussen Balkanfanfares en Anatolische blues), Istanbul Acoustic Fusion (tussen jazz en Turkse klassiek) en dan is er ook nog de opmerkelijke verschijning Dilek Türkan, intussen uitgegroeid tot het gezicht van de Turkse tangorevival. Inderdaad, tango hebben ze daar ook.
Maar het draait niet altijd rond traditionele muziek (weliswaar in opgefriste vorm). Soms wordt ook vertrokken vanuit de werelden van moderne op en rock en geëxperimenteerd met de blik richting toekomst. In dat eerste luik passen zeker het slotconcert door Sertab Erener (zie het Songfestival van 2003),een van de grande dames van de Turkse pop, en de al een opvallende Gökçe, die steeds garant staat voor een popcocktail met pittige arrangementen. Wat uitdagender zal het er aan toegaan bij Korhan Futaci, die probleemloos beweegt tussen volksmuziek, avant-garde, vrije improvisatie en rock en het vijfkoppige Kara Orkestra op sleeptouw neemt. Meer rock valt ook te horen bij Bulutsuzluk Özlemi, een van de klassieke Turkse rockbands van de voorbije dertig jaar. Stemvirtuoos Cem Adrian zorgt dan weer voor een theatraal chansontintje.
Project Yolda
Nieuw is deze keer ook de samenwerking die i.k.v. ’50 jaar migratie’ op poten gezet werd: ‘Onderweg/Yolda/En route’. De kern van het verhaal: zes Belgische muzikanten met verschillende achtergronden (pop, jazz, traditionele muziek,…) trekken naar het Turkse Istanbul en Izmir, om zich te verdiepen in de lokale muziekculturen. Daarna maken ze via de migratieroutes een reis nar België met diverse haltes in Ljubljana, Boekarest of Boedapest, waar ze extra muzikaal materiaal aangereikt krijgen. Het verslag van die onderdompeling en de presentatie van de meegekregen muziek krijgt vorm in een paar concerten die aansluiten bij die van de Turkse gasten.
Het gaat om drumster Karen Willems, gambist Dirk Moelants, klarinettist Mattias Laga, violist Wouter Vandenabeele, gitarist Thomas Noël en zanger/gitarist Stijn Dickel. De muzikanten reizen per twee; één duo reist met de auto de andere twee met de trein. Ze worden daarbij vergezeld door een aantal filmmakers die het traject zullen documenteren, waardoor het project niet enkel muziek oplevert, maar ook breder gestalte krijgt met een verhaal dat deze avonturen en uitwisseling volgt. De resultaten – een aantal kortfilms – worden tijdens het festival getoond, net als een drietal andere Turkse films: Im Juli, Almanya en Auf der Anderen Seite (net als Im Juli van Gegen die Wand-regisseur Fatih Akin).
Meer informatie over Istanbul Ekspres is HIER te vinden. Project Yolda kan HIER online gevolgd worden.
